۱- خطبه

اَلْحَمْدُ للهِ وَ الصَّلاةُ وَ السَّلامُ عَلَی رَسُولِ اللهِ وَ عَلَی آلِهِ آل الله لَا سِیمَا عَلَی بَقِیةِ اللهِ رُوحِی وَاَرْوَاحُ الْعَالَمِینَ لِتُرَابِ مَقْدَمِهِ الْفَدَاءُ وَ اللَّعْنَةُ الدَّائِمَةُ عَلَی اَعْدَائِهِمْ اَجْمَعِینَ مِنَ الْآنِ اِلَی قِیامِ یوْمِ الدِّینِ.

۲- عبارت قرانی آغازین

«اَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ ، إِنَّمَا وَلِیکمْ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلَاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ رَاکعُونَ»(مائده/۵۵).

۳- معرفت امام علیه السلام

در هفته‌های گذشته درباره‌ی این آیه‌ی شریفه و درباره ولایت‌مطلقه‌ی کلیه‌ی ائمّه‌اطهار علیهم‌الصلوةوالسلام عرایضی عرض شد. چند مطلب درباره این موضوع باقی مانده است، که امروز توضیح می‌دهم و امیدوارم که همه ما کاملاً حقایق را از زبان خاندان عصمت و طهارت علیهم‌الصلوةوالسلام درک کنیم. مسأله‌ای که درباره ائمّه‌اطهار و پیغمبراکرم و این چهارده نفری که به‌عنوان رهبران اسلام و رهبران دین حقیقی، مذهب تشیع در روایات زیادی حتی روایات اهل‌سنّت آمده است؛ آن‌ها را به عنوان یدالله، عین‌اللّه، و لسان‌اللّه و وجه‌اللّه گفته‌اند. این عبارات در روایات زیاد و بلکه با تأویلی در آیات قرآن و روایات اهل‌سنت آمده.

۳.۱- امام علیه السلام وجه الله است

به طور کلّی کلمه‌ی «وجه‌اللّه» که حتی در دعای ندبه عرض می‌کنیم «اَینَ وَجْهُ‌اللهِ الَّذِی یتَوَجَّهُ اِلَیهِ الْاَولِیاءُ»، که امام علیه‌الصلوةوالسلام را آن وجه خدایی که اولیاءخدا به آن متوجّه هستند بیان فرموده.

۳.۲- اقسام وجه الله

وجه‌الله شاید به سه تقسیم گفته شود: یکی «وجه‌اللّه‌عام» و «وجه‌اللّه‌خاص» و «وجه‌اللّه‌خاص‌الخاص».

۳.۳- وجه الله عام یعنی چه؟

هر کس و هر چیز اگر به حقیقتش انسان نگاه کند می‌بیند، وجه‌الله است؛ یعنی یک صفت یا یک اثر از ذات مقدّس پروردگار در او ظاهر است.

۳.۴- معنای «وجه الله»

به طور کلّی در پرانتز یک مطلبی را یک معنایی را از این تشبیه عرض کنم و آن این است که از این جهت به هر چیزی یا به ائمّه‌اطهار علیهم‌الصلوةوالسلام وجه‌اللّه گفته‌اند، که چون در صورت، در صورت هر انسانی همه صفات درونی‌اش ظاهر است که بعضی از آن صفات را همه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌فهمند؛ مثلاً اگر کسی غضبناک باشد ولو اظهار غضبش را نکند، از صورتش فهمیده می‌‌‌‌‌‌شود همه می‌‌‌‌‌‌فهمند که این شخص در دل غضب کرده یا اگر خوشحال باشد همه کس از صورتش می‌‌‌‌‌‌فهمند این شخص خوشحال است، ولی قیافه شناس‌هایی هستند که همه صفات درونی انسان را از قیافه انسان می‌‌‌‌‌‌فهمند آن‌ها تخصص دارند و چون همه صفات درونی انسان از صورت بدنی‌اش ممکن است ظاهر شود از این جهت خدای‌تعالی صفات حمیده‌اش از صورتش که مخلوقش باشند شناخته می‌‌‌‌‌‌شود. حالا گاهی ممکن است من و شما نگاه کنیم به وجه‌الله صفات خدا را زیاد نفهمیم، امّا متخصصین آن‌هایی که می‌‌‌‌‌‌فهمند و درک می‌‌‌‌‌‌کند مثل خود ائمّه‌اطهار علیهم‌الصلوةوالسلام همه صفات‌الهی را در ائمّه‌اطهار مشاهده می‌‌‌‌‌‌کنند از این جهت آن‌ها را «وجه‌اللّه‌خاص‌الخاص»؛ یعنی همه صفات‌الهی در ائمّه‌اطهار و در پیغمبراکرم و فاطمه‌زهرا سلام‌اللّه‌علیهم اجمعین هست و دیده می‌شود بنابراین هر کس به هر نوع یک نشانه‌ای از صفات خدا در او دیده شد به عنوان عام وجه خدا است،

۳.۵- تمام موجودات به معنای عام وجه خدا هستند

مثلاً مخلوقات خدا، خالقیت پروردگار در آن‌ها دیده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. حالا می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهد جماد باشد، نبات باشد، حیوان باشد یا انسان همه موجودات نشانه‌های پروردگار هستند، نشانه‌های خلقت پروردگارند که گفت: «وَ فی کُل شَیءٍ لَه آیة»، در هر چیزی برای خدا نشانه‌ای هست، همه چیز آیات پررودگارند. در قرآن هم خدای‌تعالی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌فرماید: «وَ مِنْ آیاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ»، همه‌ی بالایی‌ها و پایین‌ همه‌ی این‌ها نشانه‌های خدا هستند. «نشانه»، همان وجه‌ خدا است، همان وجهه خدا است، همان ظهور صفات پروردگار است؛ پس می‌‌‌‌‌بینم که در همه موجودات نشانه‌ای از خدا هست و به معنای عام وجه‌اللّه هستند.

۳.۶- وجه الله خاص کیست و چرا به مراجع تقلید آیت الله می‎گویند؟

امّا «وجه‌اللّه‌خاص»، «وجه‌اللّه‌خاص» همان‌هایی هستند که تا حدی نه کامل و یا اگر کامل است در محدوده‌ای این‌ها صفات‌الهی را در خودشان به وجود آورده‌اند؛ اولیا‌ءخدا آن‌هایی که تزکیه‌نفس کرده‌اند، صفات رذیله را از خودشان دور کرده‌اند و صفات پروردگار را در خودشان در یک محدوده‌ای، در یک حدی حتّی تمام صفات‌الهی را در خودشان به وجود آورده‌اند، مانند غیر معصومین از شهداء، صالحین، انبیا‌ء که در آسمان چهارم در نعمت پروردگار متنعم هستند و در دنیا هم طبعاً اوتاد، ابدال، اصحاب حضرت بقیةاللّه یا اصحاب سیدالشهداء و امثال این‌ها، این‌ها وجه‌اللّه خاصند؛ یعنی تا یک حدی خدا را نشان می‌‌‌‌‌‌دهند و به همین دلیل است یک مرجع تقلید یک فردی که «صَائِناً لِنَفْسِهِ، حَافِظاً لِدِینِهِ، مُخَالِفاً عَلَى هَوَاهُ، مُطِیعاً لِأَمْرِ مَوْلَاهُ»، این شخص را «آیةاللّه» می‌‌گویند، آیةاللّه یعنی نشانه خدا همه وجودش نشانه خدا است و طبعاً وجه‌الله است.

۳.۷- وجه الله خاص الخاص فقط چهارده معصوم علیهم السلام هستند

امّا یک وجه‌اللهی داریم که اگر او را دیدیم خدا را دیده‌ایم، اگر به او محبّت کردیم به خدا محبّت کردیم، اگر با او دشمنی کردیم، با خدا دشمنی کردیم. در زیارت‌ها برخورد می‌کنیم به این جملات «مَنْ عَرَفَکمْ» خطاب به خاندان عصمت و طهارت است، خطاب به ائمّه‌اطهار در زیارت جامعه است، «مَنْ عَرَفَکمْ فَقَدْ عَرَفَ‌اللّهَ»، کسی که شما را بشناسد قطعاً، تحقیقاً خدا را شناخته در این‌جا با «فقد» با کلمه قطعاً بیان کرده. «کمَن» نیست، مثلاً «مَنْ زَارَ عَبْدَ الْعَظِیمِ بِالرِّی کمَنْ زَارَ الْحُسَینَ بِکرْبَلاءَ»، کسی که حضرت عبدالعظیم را در شهر ری زیارت کند، مانند کسی است که حسین را در کربلا زیارت کرده عین آن نیست، مثل کسی است که سیدالشهداء را زیارت کرده، امّا این‌جا می‌فرماید: «مَنْ عَرَفَکمْ فَقَدْ عَرَفَ‌اللّهَ»؛ یعنی هیچ کم و زیاد ندارد اگر شما را کسی شناخت قطعاً، تحقیقاً خدا را شناخته «وَ مَنْ اَحَبَّکمْ فَقَدْ اَحَبَّ اللهَ»؛ کسی که شما را دوست بدارد، قطعاً، تحقیقاً خدا را دوست داشته و هم‌چنین «مَنْ اَبْغَضَکمْ فَقَدْ اَبْغَضَ‌اللّهَ»، یا امثال این جملات داریم به این معنا است که آن‌ها «وجه‌اللّه خاص‌الخاصند» و کسی را به این حد از کمال ندارد. آن‌چنان این‌ها در بین مخلوق و خدا واسطه هستند که باید همه چیز را از خدا بگیرند، در وجود خودشان ثبت کنند و بعد مردم از آن‌ها یاد بگیرند، «لَوْ لانَا مَا عُرِفَ اللهُ»، اگر ما نبودیم خدا شناخته نمی‌شد، «لَوْ لانَا مَا عُبِدَاللّهُ»، اگر ما نبودیم خدا بندگی نمی‌شد می‌بینید معنای وجه این است، اولیاءخدا وجه‌الله هستند، اولیاءخدا وجه‌اللّه خاصند، امّا امام‌عصر ارواحنافداه وجه‌اللّه‌خاص‌الخاص است که اولیاءخدا باید اگر می‌خواهند به خدا متوجه بشوند، باید به امام‌زمان متوجّه باشند، «اَینَ وَجْهُ‌اللهِ الَّذِی یتَوَجَّهُ اِلَیهِ الْاَولِیاءُ». این یک معنا، بنابراین، ائمّه‌اطهار به این معنا که همه صفات‌الهی در آن‌ها هست و به علاوه واسطه بین خدا و خلق هستند در گسیل صفات پروردگار به مخلوق. از این جهت آن‌ها را وجه‌اللّه گفته‌اند.

۳.۸- امام علیه السلام ید الله است

و امّا باز در آیات و روایات کلمه «یداللّه» را می‌بینیم. یداللّه معنای ظاهری‌اش این است که دست خدا، «إِنَّ الَّذِینَ یبَایِعُونَک [تَحْتَ شَجَرَةِ] إِنَّمَا یبَایِعُونَ اللَّهَ یَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَیدِیهِمْ». دست خدا بالای دست این‌ها است. خدا را ما می‌شناسیم که مجّرد است، مجسم نیست و طبعاً از این دستی که ما در فکرمان می‌آید دور و منزّه است، پس یداللّه این‌جا چه معنا دارد؟ ائمّه‌اطهار علیهم‌الصلوةوالسلام فرموده‌اند: علی یداللّه است، ائمّه‌اطهار یداللّه‌اند، چرا به آن‌ها یداللّه گفته شده؟

۳.۹- اقسام ید الله و معنای ید الله

باز یداللّه به همین سه بخش تقسیم می‌شود: «یداللّه‌عام»، «یداللّه‌خاص» و «یداللّه‌خاص‌الخاص». به طور کلّی هر کس و یا هر چیزی که برای خدا کاری را طبق دستور خدا انجام بدهد، یدالله است.

۳.۱۰- ید الله عام کیست؟

«یدالله‌عام» همین مردمی هستند که در صراط‌مستقیم دین و به دستور خدای کریم به مردم کمک می‌کنند؛ یعنی شما یک‌دفعه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بیند همسایه‌تان یا یکی از دوستانتان مشکلی دارد بر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دارید یک مقدار پول همراه خودتان، می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌روید در خانه‌اش این پول را به او می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهید، بر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گردید شما یداللّه هستید،

۳.۱۱- شرایط ید عام الهی شدن

منتها یداللّه‌عام، البته هر کس یداللّه نمی‌شود، آن‌که برای خدا، برای این‌که خدای‌تعالی را از خودش راضی کند، نه برای این‌که من حالا به این کمک می‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنم بالاخره این بدردم خواهد خورد، نه، برای این‌که به این کمک می‌‌‌‌‌‌‌‌کنم تا بگویند فلانی مردی سخی‌ای است، نه به خاطر این‌که مردم ببینند، فقط و فقط برای خدا و برای امر پروردگار، این‌که می‌‌‌‌‌‌‌گویم برای خدا و برای امر پروردگار هر دو را می‌‌‌‌‌‌‌گویم علّت دارد، گاهی انسان فکر می‌‌‌‌‌‌‌کند این کارش برای خدا است و حال این‌که خدا راضی نیست! باید با اذن پروردگار باشد. در قرآن‌مجید کارهایی به حضرت عیسی‌بن‌مریم نسبت می‌‌‌‌‌‌دهد خدای‌تعالی؛ «وَ أُبْرِئُ الْأَکمَهَ وَ الْأَبْرَصَ»(آل‌عمران/۴۹)، من مثلاً کور را شفا می‌‌‌‌‌‌دهم، فلج را شفا می‌‌‌‌‌‌دهم، برص را شفا می‌‌‌‌‌‌دهم، مرده را زنده می‌‌‌‌‌کنم، همه‌اش کنارش «بِاِذْنِهِ»(بقره/۲۵۵) یا «بِاِذْنِ اللّهِ»(بقره/۹۷). اذن خدا لازم است تا کار مورد توجه خدای‌تعالی واقع شود.

۳.۱۲- چگونه متوجه رضایت و اذن پروردگار در کارهایمان بشویم؟

فکر ناقص ما که خدا حتماً دوست دارد و هیچ دلیلی بر این موضوع نداریم و نمی‌دانیم توی صراط‌مستقیم هست یا نیست به درد نمی‌خورد، باید حتماً اذن‌اللّه باشد حالا یا از طریق کلیات فقه انسان استفاده می‌‌کند، یا از طریق مثلاً سؤال از فقیه استفاده می‌کند، یا خودش اجتهاد کرده و در کتاب‌ها تحقیق کرده و دیده این کار را خدا دوست دارد آن وقت اگر یک وقت ندرتاً اشتباه هم کرد آنجا مسأله‌ای نیست آن وقت حرکت می‌کند و این پول را به یک نفر می‌رساند. یک‌نفر معتاد بود یک شخصی آمد به من گفت که فلانی یک مقدار پول این بنده خدا معتاد است افتاده یک کناری من می‌خواهم بروم برایش تریاک تهیه کنم به او بدهم، خوب این‌جا آدم احساس می‌کند این پول دادن خیر است، بردن و دادن به یک مستحق خیر است، امّا اصل عمل مورد نهی پروردگار است، من از باب مثال عرض کردم؛

۳.۱۳- با شرایط وجود انسان به نحو عام خدایی می‎شود

باید دو موضوع باشد یکی نیت شما خالص باشد و دوّم خدا امر کرده باشد مطمئن باشید که خدا امر کرده این دو موضوع اگر وجود داشت وقتی که شما دستتان را دراز می‌‌کنید که این پول را به آن شخص بدهید دست شما دست خدا است، وجود شما وجود خدا است امّا وجود خدا یا دست خدا به نحو عام، همه این کار را می‌کنند بالاخره در دوران عمرشان هم که شده حتی کفار گاهی می‌شود یک کارهای خیری انجام می‌دهند که خدا دوست دارد و نتیجه خوبی هم دارد.

۳.۱۴- اولیاء خدا و علماء یدالله خاص هستند

امّا یک «یداللّه‌خاص‌» داریم. خاص. آن‌ها کار اولیاءخدا است، تنها به مادیات اکتفا نمی‌شود مادیات یک مسائل خیلی عادی است، خیلی معمولی است، شما یک مجلسی ترتیب دادید و برای خدا و قصد قربت هم کردید ده‌هزار نفر را شام دادید و همه هم فقرا بودند و خوردند و شما را دعا کردند یک هم‌چنین کاری، در عین حال شما مرکب‌ها را در آخور جا دادید و آن‌ها را سیر کردید و به قول مرحوم استادمان حاج ملاآقاجان که - این را من شاید مکرر نقل کردم - در یک مجلسی رفتیم غذا مفصّل، پذیرایی مفصّل امّا به هیچ وجه زمینه‌ی حرف معنوی در آن مجلس نبود آمد به صاحبخانه فرمود؛ که مرکب ما را خوب سیر کردی، کاه و جوی خوبی به آن دادی خیلی ممنون، امّا خودمان گرسنه داریم از این مجلس بیرون می‌رویم. مسائل روحی، پذیرائی‌های روحی - غذای روحی اصلاً طرفِ مناسبت با غذای روح نیست اگر روح داشته باشید، اگر لذّت‌های روحی را درک کند اگر فهم و درک این‌که چه گفتند و چه شنیدیم و چه استفاده کردیم و چه راه راستی را انتخاب کردیم را بفهمیم پس - بنابراین، یداللّه‌خاص آن‌هایی هستند، علمایی هستند، اولیاءخدایی هستند، افرادی که این‌ها به وسیله خاندان عصمت و طهارت علیهم‌السلام غذای روح برایتان تهیه می‌کنند و به شما می‌دهند، این‌ها یداللّه خاص‌ هستند.

۳.۱۵- انسان باید به طعامش بنگرد

باید آن‌چه هم که استفاده می‌کنید مثل غذاهای معمولی؛ اگر شما یک غذایی در یک خانه‌ای رفتید و خوردید ولی ندانید این غذا مسمومیت دارد و مسمومتان می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند یا این‌که مثلاً یک قوتّی به شما می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد این را ندانید. یا ندانید یا بدانید که از جایی آمده که ممکن است یا قطعاً مسمومتان می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند این غذا شما را از پا در می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آورد، این غذا را اگر کسی به شما داد یداللّه که نیست بماند - غذای روحی را می‌‌‌‌‌‌‌‌‌گویم ها، - یداللّه که نیست بماند بلکه «ید شیطان»، دشمن شما است؛ اگر یک مجلسی تشکیل شد چه طرف افراط را گرفت، چه طرف تفریط چه مطالب منحرف‌کننده‌ی به طرف راست به شما تعلیم دادند، چه مطالب منحرف کننده‌ی به طرف چپ، حالا چپ و راستش را برایتان عرض نمی‌کنم میانه رویش، و حقیقتش و خیرالامورش این است که جز از آیات قرآن و روایات خاندان عصمت و طهارت، برای شما نگویند. به مجرد این‌که گفتند: «فلان فلیسوف یا فلان دانشمند این طور گفته». شما تحقیق کردید دیدید که این کلام از ائمّه‌اطهار نیست و آن‌ها نگفتند، نباید به طرفش بروید. یداللّه آن کسی است که از خدا بگیرد به شما بدهد، از آیات قرآن بگیرد به شما بدهد، از روایات اهل‌بیت عصمت و طهارت را بگیرد به شما بدهد. این مطلب را آقایان در گوشتان قرار دهید خدای من شاهد است بیشتر این جلسه را برای همین تشکیل دادم که شما متوجّه باشید که هر غذایی را به روحتان ندهید، هر مطلبی را تحویل او ندهید، هر به اصطلاح چیز خوشمزه‌ای که به دهانتان، به ذائقه‌ روحتان زیبا می‌آید ولی نمی‌دانید چه فایده دارد تحویل روحتان ندهید.

۳.۱۶- آشنایی با بعضی از اولیاء خاص الهی و یاوری آنان به امام زمان ارواحنا فداه

اولیاءخدا مرحوم مجلسی رضوان‌اللّه تعالی‎علیه است، آن کسی که یداللّه است، شما ببینید این کتاب «بَحَارُ الْاَنْوَارِ» مرحوم مجلسی؛ ضمناً این را بدانید که «بَحَارُ الْاَنْوَارِ» مال مردم غیر مجتهد نیست، اسمش را گذاشته «بحار»، بحار یعنی دریا، بحر یعنی دریا هر کسی وارد دریا بشود بخواهد مروارید بیرون بیاورد، این خفه می‌‌‌‌‌‌‌شود اگر غواصی نداشته باشد، غواصی بلد نباشد یک نفر وارد دریا می‌‌‌‌‌‌شود. در جای پُرعمق دریا می‌‌‌‌‌رود پایین امّا غواص نیست حتی شنا بلد نیست، این خفه می‌‌‌‌‌شود؛ غیر مجتهد که غواص «بَحَارُ الْاَنْوَارِ» است که حق ندارد روایات بحار را مگر اخلاقیاتش را، مگر بعضی از مطالبش را تحقیق کند حتّی من در ترجمه کتاب «بَحَارُ الْاَنْوَارِ» یک وقتی به یکی از این مترجمین اعتراض کردم: «چرا این‌ها را ترجمه می‌کنی»؟ ترجمه کردن مثل این است که انسان یکی را بیندازد در دریا و بگوید حالا دست و پا بزن و بیرون بیا، نمی‌شود. «مرحوم مجلسی» یداللّه‌خاص است که از ائمه‌اطهار گرفته، از خدا گرفته، در یک کتاب مدون کرده، مرحوم کلینی هم‌چنین، مرحوم مثلاً «حرّ عاملی» همین‌طور، دانشمندان بزرگی که از خاندان عصمت گرفته‌اند از ید خاص‌الخاص خدا گرفته‌اند و به مردم تحویل داده‌اند و مردم مطالبی را استفاده می‌‌‌‌کنند این‌ها یداللّه خاص هستند، این‌ها کسانی هستند که وقتی حضرت بقیةاللّه ارواحنافداه بنا شد در غیبت صغری باشند؛ غیبت صغری یعنی غروب کردن خورشید ولایت و مردم در تاریکی کم‌کم دارند قرار می‌‌‌‌گیرند چه کار کند، فوراً آن یداللّه‌خاص که مثل مرحوم ابن‌بابویه، مثل مرحوم کلینی، شخصیت‌هایی که در آن زمان بودند فوراً دست به کار شدند، کتاب «مَنْ لایحْضُرُهُ الْفَقِیهُ» را مرحوم صدوق نوشت، «مَنْ لایحْضُرُهُ الْفَقِیهُ» از اسمش پیدا است کسی که فقیه در اختیارش نیست، این کتاب را داشته باشد، کسی که امام در اختیارش نیست، یعنی آدرس امام را ندارد این کتاب را داشته باشد. در مدّت غیبت صغری که چهار نائب حضرت برای خودشان به تدریج معین فرمودند و بنا شد مردم اگر کاری دارند به این چهار نفر یک‌یکشان یعنی پشت سر هم آمدند، در یک زمان چهار نفر نبودند این را بدانید؛ یعنی اوّل آن شخص و بعد آن شخص بعد آن شخص و بعد آخریشان که در 69 سال بعد از غیبت صغری از دار دنیا ظاهراً رفته در این مدّت، ارتباط کمی به اصطلاح ما با امام‌عصر بود نامه می‌‌‌‌‌نوشتند می‌‌‌‌‌دادند خدمت مثلاً حسین‌بن‌روح، ایشان نامه را می‌‌‌‌‌برد جواب بر می‌‌‌‌‌گرداند و ارتباط این‌طوری بود این در زمان غیبت صغری بود. علما‌ء بزرگ که مثلاً «حسین‌بن‌روح» یک روغن‌فروش است در بازار بغداد، ولی شیخ کلینی، ابن بابویه از علمای بزرگ هستند به آن‌ها حضرت نیابت نداد چرا؟

۳.۱۷- چرا علماء بزرگ در عصر غیبت صغری نایب خاص امام زمان ارواحنا فداه نشدند؟

به خاطر این‌که این‌ها باید کار رابطه‌گی بین خدا و ائمّه‌اطهار و جمع‌آوری روایات و چیزهایی که به درد شیعه در غیبت کبری می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خورد جمع کنند، آن‌ها وقتشان را برای یک نامه بروند و برگردند نباید صرف بشود؛ فکر نکنید علمای بزرگی مثل ابن‌بابویه مثلاً از حسین‌بن‌روح پایین‌تر بوده ممکن هم هست حتی بالاتر بودند امّا این‌ها البته افراد پاکی بودند و تالی‌تلو معصوم. این چهار نائب باید ما دلیل داریم که باید یک نحوه عصمتی داشته باشند، و الاّ اعتمادی به سخنانشان نیست که از این مطلب بگذریم و این‌ها نشستند کتب‌فقهی و کتب‌روایی را جمع‌آوری کردند که هنوز که هست، ما بیشتر از کتب آن‌ها که در زمان غیبت صغری بودند داریم استفاده می‌کنیم این‌ها یداللّه‌خاص‌اند. علمای بزرگ ما «علامه حلی» رحمةاللّه علیه، «مقدس اردبیلی» رضوان‌الله تعالی‌علیه این‌ها افرادی بودند که رابط ائمّه‌اطهار بودند. بنابراین پس یک یداللّه‌خاص داریم خوب فهمیدید.

۳.۱۸- فقط اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام یدالله خاص الخاص هستند

ولی «یداللّه‌خاص‌الخاص» که «یدُ اللَّهِ فَوْقَ أَیدِیهِمْ»(فتح/۱۰)، که درباره‌ علی‌بن‌ابیطالب هست. السلام علیک، سلام بر تو ای دست خدا؛ سلام بر تو ای وجه خدا! در زیارت‌ها هست که حتی یدالله که می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گویند؛ یعنی علی‌بن‌ابیطالب یعنی ائمّه‌اطهار شما هم الان ذهنیت این طوری دارید این یداللّه‌خاص‌الخاص است که از خدا هر چه که خدا می‌خواهد برای مخلقوش نترسید یک وقت به شما بگویند: «تو غلو کردی» جاهلند که می‌گویند: «غلو کردی»، معنای یدالله همین است که هر کاری که خدا بخواهد با مخلوقش بکند، هر رزقی که می‌خواهد به مخلوقش بدهد، هر محبتی که می‌خواهد به مخلوقش بکند، باید با این واسطه باشد ان‌شاءاللّه در بهشت هم هر چه خدا نعمت به شما می‌دهد به وسیله دستش می‌دهد که یداللّه خاندان عصمت و طهارت‌اند؛ حاجت داری به آن‌ها بگو، آن‌ها اذن‌اللّه‌خاص‌الخاصند می‌‌‌‌‌‌‌‌شنوند، با لسان‌الله‌خاص‌الخاص که این دو تا را هنوز می‌‌‌‌‌‌‌‌خواهم توضیح بدهم، به خدا می‌‌‌‌‌‌‌‌گویند، خدا اجازه صدورش را مرحمت می‌‌‌‌‌‌‌‌کند. در همین صلوات می‌‌‌‌‌‌‌‌بینید خدای‌تعالی می‌‌‌‌‌‌‌‌گوید: «إِنَّ اللَّهَ وَ مَلَائِکتَهُ یصَلُّونَ عَلَى النَّبِی»(احزاب/۵۶)، خوب چه احتیاجی به صلوات ما دارد خدا وقتی صلوات را بر پیغمبر می‌‌‌‌‌‌‌‌فرستد ما یعنی چه صلوات بفرستیم؟ امام علیه‌الصلوةوالسلام می‌‌‌‌‌‌‌‌فرماید: «صلوات خدا ارسال رحمتش است به خاندان عصمت و صلوات ملائکه واسطه ارسال این رحمتند و شما تا نخواسته باشید خدا آن رحمت‌خاص‌الخاص را بر آن‌ها نمی‌فرستد شما بخواهید ببینید جریان چه جوری می‌‌‌‌‌‌‌‌شود؛ هر چه بر هر که می‌‌‌‌رسد به وسیله خاندان عصمت، پیغمبراکرم، فاطمه‌ی‌زهرا، دوازده امام و امروز به وسیله حضرت بقیةاللّه ارواحنافداه است که به ما می‌‌‌‌رسد. پس معنای خاص‌الخاص در یداللّه بودن را هم متوجّه شدید، ائمّه ما وجه‌اللّه‌خاص‌الخاص‌اند، ائمّه ما یدالله خاص‌الخاص هستند.

۳.۱۹- آشنایی با عین الله

و «عین‌الله» باز همین هم بر سه تقسیم می‌‌‌‌شود؛ یعنی شما اگر برای خدا به جایی نگاه کردید، برای خدا قرآن خواندید، برای خدا به یک بچه یتیم با محبّت نگاه کردید، برای خدا و به امر خدا نگاه‌تان تحت کنترل الهی قرار گرفت، همه‌ی شما چشمتان، خودتان عین‌اللّه‌اید، خدا می‌‌‌‌‌‌‌خواهد به این بچّه یتیم یک کسی پیدا بشود با چشم محبّت نگاه کند، این شاد بشود، شما نگاهش می‌‌‌‌‌‌‌کنید خدا چون خواسته چشم شما چشم خدا است،

۳.۲۰- آنان که به مقام عبودیت مشرف شده‎اند عین الله خاص هستند

یک عین‌الله‌خاص هم داریم که اولیاءخدا این‌ها با یک چشم دیگری نگاه می‌‌‌‌‌‌‌کنند؛ عموم مردم گاهی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود عین‌اللّه بشوند، امّا «وَ لَهُمْ أَعْینٌ لَایبْصِرُونَ بِهَا»(اعراف/۱۷۹)، این‌ها چشم دارند امّا درست نمی‌بنیند همه جا چشمشان چشم خدا نیست؛ یعنی گاهی می‌‌‌‌‌‌‌‌شود با همان چشم‌شان آن‌چنان دیگری را اذیت می‌‌‌‌‌‌‌‌کنند که حساب ندارد، گاهی می‌‌‌‌‌‌‌‌شود با همان چشم‌شان یک جوری با مردم برخورد می کنند، با ضعیف‌ترین مردم برخورد می‌‌‌‌‌‌‌‌کنند که حساب ندارد، پس کِی انسان چشمش چشم خدا، آن هم خاص می‌‌‌‌‌‌‌‌شود؟ وقتی که به مرحله‌ی عبودیت برسد، وقتی که مراحل تزکیه‌نفس را طی بکند، هر جا نگاه می‌‌‌‌‌‌‌کند، تا چشمش به یک نامحرم می‌‌‌‌‌‌‌افتد فوراً صورتش را می‌‌‌‌‌‌‌گرداند، به مجرّد این‌که می‌‌‌‌‌‌‌خواهد قرآن را مطالعه کند قرآن باز است یک نگاهی می‌‌‌‌‌‌‌کند از کنارش بی‌تفاوت نمی‌گذرد، به مجرّد این‌که به یک ولی‌خدا برخورد می‌‌‌‌‌‌‌کند که آن ولی‌خدا او را به یاد خدا می‌‌‌‌‌‌‌اندازد، «مَنْ یذَکرُکمُ اللَّهَ رُؤْیتُهُ»، دیدن او شما را به یاد خدا بیندازد. می‌‌‌‌‌‌‌ایستد با او حرف می‌‌‌‌‌‌‌زند، گرم می‌‌‌‌‌‌‌گیرد، نگاهش می‌‌‌‌‌‌‌کند، به مجرد این‌که به یک فاسقی که از صورتش پیدا است فسق دارد می‌‌‌‌‌‌‌بارد چشمش را از او بر می‌‌‌‌‌‌‌گرداند، چشمش را جایی می‌‌‌‌‌‌‌اندازد که خدا دوست دارد، جایی می‌‌‌‌‌‌‌اندازد که خدا امر کرده، این هم می‌‌‌‌‌‌‌شود چشمش عین‌اللّه‌خاص، اولیاءخدا همه‌شان این‌طورند. گاهی برای خدا به صورت فاسق نگاه می‌‌‌‌‌‌‌کنند، امّا برای خدا است چرا؟ برای این‌که شاید بتوانند او را به طرف خدا بکشانند. این مسائل غالباً مربوط به این است که انسان یک تفقّهی داشته باشد، یک فهمی، یک درکی خودش داشته باشد.

۳.۲۱- عین الله خاص الخاص ائمه اطهار علیهم السلام هستند

و «عین‌اللّه‌خاص‌الخاص» ائمّه‌اطهار علیهم‌الصلوةوالسلام اینی که نمی‌گویم رسول‌اکرم اول و گاهی هم می‌‌گویم برای این است که رسول‌اکرم قطعاً این‌طور است و وقتی که ائمّه این‌جور باشند که خلفای آن حضرت هستند پیغمبراکرم به طریق اولی. پیغمبراکرم، فاطمه‌زهرا، ائمّه‌اطهار علیهم‌الصلوةوالسلام، این‌ها «عَینُ اللهِ النَّاظِرَةُ»، این‌ها که چشم خدا که نظر هم دارد می‌کند، «وَ قُلْ اعْمَلُوا» هر کاری می‌خواهید بکنید بکنید «فَسَیرَى اللَّهُ »یری یعنی می‌بیند «عَمَلَکمْ وَ رَسُولُهُ»(توبه/۱۰۵)، با واو عطف که چند هفته قبل توضیح دادم «وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ»، هم می‌بینند. همه می‌بینند،

۳.۲۲- خدا محتاج وسیله نیست پس چرا …؟

«ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلَى عَالِمِ الْغَیبِ وَ الشَّهَادَةِ»(توبه/۹۴)، بعد بر می‌گردد این‌ها به طرف آن عالم‌الغیب و الشهادة که نزد خدا باشد همان‌طوری که شما وقتی با چشم‌تان یک چیزی را دیدید برمی‎گردانید به حس مشترکتان منتها با این تفاوت که شما اگر با چشمتان نبینید حس مشترکتان درک نمی‌کند امّا خدا درک می‌کند، خدا احاطه دارد اگر خدا بخواهد هر چه چشم است کنار بریزد هر چه زبان خدا است این‌ها را کنار بریزد، هر چه اذن خدا است کنار بریزد، هر چه یداللّه هست همه را کنار بریزد، اصلاً همه اوضاع بهم می‌خورد. روی یک نظمی، روی یک وساطتی، روی یک برنامه‌ای پروردگار متعال با مخلوقش برخورد می‌کند.

۳.۲۳- هر که هر آنچه خدا می‎خواهد را بگوید لسان خدا است

و یکی هم لسان‌اللّه است، این لسان‌الله هم همین‌طور؛ بعضی افراد هستند که زبانشان زبان خدا است، هر چه می‌گویند از خدا می‌گویند بعضی افراد گاهی که اکثر مردم بلکه عموم مردم گاهی یک کلمه‌ای می‌گویند که هم خدا دوست دارد و هم خدا فرموده: بگو،

۳.۲۴- لسان عام خدا کیست؟

ما اگر می‌خواهیم لسان‌اللّه باشیم، از عام برویم به خاص اقلّ کاری که می‌کنیم باید امر به معروف و نهی از منکر کنیم، اقلّ کار والاّ شما بدانید لسان خدا نیستید؛ اگر به عکس شد خدای نکرده که شده متاسفانه که آن‌چه را خدا نخواسته شما گفتید: بکن و آن‌چه را که خدا خواسته نهی کردید «سَیَأتی زمان»، زمانی می‌‌‌‌آید که منکر معروف می‌‌‌‌شود و معروف منکر می‌‌‌‌شود، «سلمان» خیلی تعجب کرد توی مسلمان‌ها؟ بله در مسلمان‌ها. از این بالاتر امر به منکر می‌کنند و نهی از معروف، من نمی‌خواهم دقیق بشوم و الاّ ممکن است شامل همه‌مان بشود امر به منکر می‌کنند و نهی از معروف.

۳.۲۵- زبان شیطان

خدا می‌داند الان چند مورد در نظرم می‌آید نمی‌توانم بگویم که امر به منکر می‌کنیم، نهی از معروف می‌کنیم مخصوصاً به بچّه‌هایمان، مخصوصاً به جوان‌هایمان این شخص بدانید زبان خدا که نیست بماند زبان شیطان است، هر که می‌خواهد باشد به هر کاری که شما فکرش را نکردید که این عاقبتش چی هست و به چه درد آخرت این فرزندتان یا این جوان یا این دوستتان می‌خورد و گفتید «بکن» بدانید زبانتان زبان شیطان است، چون دو طرف دارد این شیطان این هم رحمن، شما می‌خواهید زبان شیطان باشید یا زبان رحمان، اگر زبان شیطان می‌شوی این حرف‌هایی که شیطان می‌گوید بزن، این حرف‌هایی که به دردت نمی‌خورد بزن، این حرف‌هایی که به درد بچّه‌ات نمی‌خورد بزن، این تربیت‌هایی که فرزندانتان را می‌کنید دخترانتان مخصوصاً می‌کنید این‌ها را بزن، اگر می‌خواهید خدایی حرف بزنید، حرف‌هایی که ائمّه‌اطهار زدند بزن، سخنانی که فاطمه‌زهرا سلام‌اللّه‌علیها گفته و عمل را که انجام داده آن‌ها را بگو و وادار کن، امر به معروف کن و نهی از منکر که اگر این کار را کردی تازه زبان عام خدا می‌شوی.

۳.۲۶- لسان خاص خدا بشویم

و آن‌هایی که ان‌شا‌ءاللّه شما در آن راه دارید حرکت می‌کنید که زبان خاص خدا بشوید آن کسی که تزکیه‌نفس کرده، آن کسی که کلامی از زبانش بیرون نمی‌آید مگر این‌که حساب کرده که این آیا خدا راضی هست یا نیست، زبانش تحت کنترلش است، زبانش حساب دارد، لغو نمی‌گوید، بیهوده حرف نمی‌زند، با یک دوستی که حالا خوشش آمده دوستم من چند تا حرف‌هایی بزنم او بخندد، دروغ، راست این‌ها را نمی‌زند از اولیاءخدا است، با خدا تا جایی که می‌داند که خدا دوست دارد ارتباط دارد و سخنانش این‌طوری است.

۳.۲۷- اگر مُبلِّغ دین شدیم لسان خاص الهی هستیم

دوستانی در بین شما هستند و ان‌شاءالله همه‌تان خواهید بود که همه‌تان مبلّغ دین باشید، مبلّغ قرآن باشید، مبلّغ روایات اهل‌بیت خاندان عصمت و طهارت باشید، هر کس زیر دستتان است همه را تربیت کنید و باید بکنید اگر می‌خواهید لسان‌الله شوید، اگر می‌خواهید جز خواص ‌شوید.

۳.۲۸- اول پیغمبراکرم صلی اللّه علیه و آله و سلم و آنگاه همه‎ی 14 معصوم علیهم السلام لسان الله خاص الخاصند

و لسان‌اللّه‌خاص‌الخاص اوّل پیغمبراکرم این‌جا می‌‌گویم اوّل پیغمبراکرم و شاید تنها پیغمبراکرم است تنها پیغمبراکرم صلی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم آن کسی واسطه وحی است در امور دین و معارف، تنها و ائمّه‌اطهار و پیغمبراکرم در سایر چیزها لسان‌اللّه است. ببینید، خدا شهادت می‌دهد خیلی جالب است! به این لسان، «وَ مَا ینْطِقُ عَنْ الْهَوَى»(نجم/3)، درباره پیغمبر فرموده اصلاً حرف نمی‌زند روی خواسته دلش، روی خواسته شیطان، خواسته دل با خواسته شیطان تقریباً اگر خواسته خدا نباشد یکی است. هیچ، گاهی در پیغمبرها هست که پیغمبرها کاری کردند که پیغمبرها گفتند: «هَذَا مِنْ عَمَلِ الشَّیطَان»(قصص/15)، ما نمی‌خواستیم این کار بشود امّا درباره پیغمبراکرم این نیست، این سخن از شیطان نیست، القاء هم نمی‌کند و حق هم ندارد به هیچ وجه آن دور و برها پیدایش نمی‌شود، «وَ مَا ینْطِقُ عَنْ الْهَوَى»، «إِنْ هُوَ» یعنی همان نطقش، «إِلَّا وَحْی یوحَى عَلَّمَهُ شَدِیدُ الْقُوَى»(نجم/3-5)، شما اگر با یک فردی برخورد کنید بدانید هر چه می‌گوید وحی است در امور دین وحی است، در امور شخصی یعنی اگر ممکن است اگر فرمود به «ابراهیم جَمّال» برو در آن تنور، تنوری که دارد آتش بیرون می‌آید،

۳.۲۹- نمونه‎ای از آنان که امام زمانشان را لسان الله خاص الخاص می‎شناسند

ابراهیم جمال چون امامش را می‌شناسد، زبانش زبان خدا است، قدرتش قدرت خدا است، دستش دست خدا است، بدون این‌که بگوید: آقا برای چی؟ نگفت، یک کلمه نگفت برای چی من بروم آن تو من که کاری نکردم، ماها که باشیم می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گویم آقا ببخشید ما را هر کاری کردیم ما را ببخشید، رفت. آقا هم دارد با آن شخص خراسانی صحبت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند، دارد حرف می‌‌‌‌‌‌‌‌‌زند این در دلش هی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌گوید: این رفت بنده‌ی خدا رفت داخل تنور، آقا هم هیچ به روی خودش نیاورد تا حالا سوخته حضرت فرمود: می‌‌‌‌‌‌‌خواهی بروی ببینی چی شده؟ رفتند دیدند نشسته با آتش‌ها حالا بازی که اهل بازی نبود دارد به اصطلاح نشسته، خوب ببینید حضرت به جریان ابراهیم حضرت ابراهیم خلیل مثال می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌زند، آن‌جا خدا گفته «قُلنا یا نَارُ کونِی بَرْدًا وَسَلَامًا عَلَى إِبْرَاهِیمَ»(انبیاء/۶۹)، اینجا حضرت موسی‌بن‌جعفر در دل چون اگر به زبان می‌‌‌‌‌‌‌‌گفت آن شخص می‌‌‌‌‌‌‌‌فهمید در دل که دلش همان مرکز خدا است، دلش که همان خانه خدا است که همان عرش خدا است، در دل گفته «یا نَارُ کونِی بَرْدًا وَسَلَامًا عَلَى إِبْرَاهِیمَ جمال»، می‌‌‌‌‌‌‌‌بینید زبان زبانِ خدا است، خدای‌تعالی به حضرت اینی که می‌‌‌‌‌‌‌‌بینید در خصوص پیغمبر فرموده این‌جا دیگر نمی‌فرماید: «مَا ینْطِقُ پیغمبر الرَّسُولُ عَلَی الْهَوَی وَ الْمُؤْمِنُونَ» نه، چون همه آن‌چه که وحی شده به وسیله پیغمبر در بخش اعتقادات، معارف، دین؛ ولی در بخشهای دیگر ائمّه‌اطهار هم به ایشان وحی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود یکی نگوید: وحی تمام شد، قطع شد، اگر در روایات دارد که وحی قطع شد یعنی در خصوص دین، معارف و این پیغمبر خاتم است و الاّ در خصوص این‌که ابراهیم جمّال نباید بسوزد، کی باید آتش را سرد کند؟ خدا. از زبان خدا دارد می‌‌گوید که «یا نَارُ کونِی بَرْدًا وَ سَلَامًا عَلَى إِبْرَاهِیمَ»، ای آتش تنور! آن آتش نمرود بود، این آتش تنور بر ابراهیم جمّال سرد و سلامت باش، سرد و سلامت. روایت دارد: اگر خدای‌تعالی به آن آتش نمرودی می‌فرمود: «یا نَارُ کونِی بَرْدًا» برداً همین اندازه آن‌قدر سرد می‌شد که از سرما حضرت ابراهیم ممکن بود از بین برود «وَ سَلَامًا»، سرد سالمی باشد. سرد سالم می‌دانید چه جوری است؟ انسان داخل اتاقی نشسته خیلی راحت نه خیلی داغ که کلافه بشود، نه هم آن قدر سرد است که سینه پهلو کند، راحت، سرد و سلامت. خوب، پس زبان خدا هستند منتها لسان‌خاص‌الخاص پروردگار است، «اَلسَّلامُ عَلَیک یا لِسَانَ اللّهِ»، زبان خدا. و سایر چیزها هم که هست حالا شرحش شاید مشکل باشد برای شما و وقتمان هم گذشت مثل جنب‌اللّه و امثال این‌ها، یک لغاتی هست که این معانی‌اش را درباره ائمّه این‌طوری که عرض کردم باید قبول کنید.

۴- ظهور امام زمان ارواحنا فداه در حال تحقق است، کوشش کنید که خودتان را به مقامات خاص برسانید

و ان‌شاءاللّه شماها کوشش کنید اوّلاً لسان‌اللّه‌عام باشید، عین‌اللّه عام باشید، اذن‌اللّه‌عام باشید، وجه‌اللّه‌عام باشید، اول این. چون می‌شود انسان وجه شیطان می‌شود، زبان شیطان می‌شود که عرض کردم اوّل این کار را کنید، ثانیاً کوشش کنید که از این جهت خودتان نجات دهید عام که فایده‌‌ای ندارد البّته بی‌فایده نیست، ولی خوب بالاخره جز همه هست، کوشش کنید خودتان را برسانید به جنبه‌ی‌ خاص و از محضر عین‌الله‌خاص‌الخاص و وجه‌اللّه‌خاص‌الخاص و اذن‌اللّه‌خاص‌الخاص و لسان‌اللّه‌خاص‌الخاص ان‌شا‌ءاللّه دائماً استفاده کنید و از این محور بیرون نروید و کوشش کنید ان‌شاءاللّه شاید امام‌زمانمان که زبان قوی خدا است، چشم قوی خدا است، ید قوی خدا است، ان‌شاءاللّه استفاده کنیم با آن حضرت ارتباط داشته باشید، یک کاری کنیم حالا که زمان ما به یک جایی رسیده که الان خدمت دوست عزیزمان جناب‌آقای نعمتی عرض می‌کردم این مسئله‌ی این‌که جهان عدل می‌خواهند از جنگ متنفر هستند این قدر تظاهرات در این خصوص کردند یکی از علائم ظهور است مهم‌ترین بلکه علامت ظهور و ظهور صغرای حضرت بقیةاللّه است، بنابراین هر چه این‌ها را می‌بیند آماده‌تر باشید، یک خرده از تنبلی – بیکاری – بیحالی نمی‌دانم ۵ – ۶ تا دیگر بی خودتان را نجات دهید و کوشش کنید ان‌شاءاللّه به حقیقت برسید و خدا را یار خودتان بدانید که: «مَنْ یَنْصُرُ اللّهَ یَنْصُرُهُ»، کسی که خدا را یاری کند، خدا یاریش خواهد کرد.

۵- ذکر مصیبت امام حسین علیه السلام

السلام علیک یا اباعبداللّه و علی الارواح التی حلّت بفنائک، علیک منّی سلام اللّه ابدا ما بقیت و بقی اللیل و النهار و لا جعله اللّه آخر العهد منّی لزیارتکم، السلام علی الحسین و علی علی‌بن‌الحسین و علی اولادالحسین و علی اصحاب الحسین الذین بذلوا محجهم دون الحسین لعن اللّه من قتلک یا اباعبداللّه قتلوک و ما عرفوک السلام علیکم جمیعاً و رحمةالله و برکاته.

۶- دعای ختم مجلس

نسئلک اللّهم و ندعوک باعظم اسمائک و بمولانا صاحب‌الزمان یا اللّه و یا اللّه و یا اللّه و یا اللّه و یا اللّه، خدایا! روز جمعه است المتوقع فیه ظهور امام‌زماننا، خدایا! ما امروز توقع ظهور را داریم به آبروی امام‌زمان ظهور آن حضرت را برسان، همه ما را از بهترین اصحاب و یاورانش قرار بده، قلب مقدسش را از ما راضی بفرما، دین و دنیا و آخرتمان تحت پناه آن حضرت حفظ بفرما، خدایا! در این آخرالزمان که همه به سوی فساد و هلاکت، شیطان می‌بردشان خدایا! ما را با امام زمانمان، زیر سایه امام زمانمان حفظ بفرما، پروردگارا! به آبروی آقامان حجةبن‌الحسن، خدمتگزاران به دین، خدمتگزاران به اسلام عزیز و شیعیان علی‌بن‌ابیطالب خدایا! کمک بفرما، خدایا! مردم عراق را از این وضعی که دارند به وضع سلامت و صحّت بهتری خدایا! مبدل بفرما، پروردگارا! زیارت سیدالشهداء را در کربلا همین امسال نصیبمان بفرما، پروردگارا! مریض‌های اسلام، مریضه منظوره، طفل مریض، مریض منظور الساعة لباس عافیت بپوشان، امواتمان غریق رحمت بفرما، شهدامان، امام راحلمان غریق رحمت بفرما، عاقبتمان ختم به خیر بفرما، و عجّل فی فرج مولانا صاحب‌الزمان.