مرداد ۱۷, ۱۳۸۱
در این جلسه حضرت استاد در ارتباط با روح و غذای روح فرمودند: کوشش کنید روح و غذای روح را از بدن و مسائل بدنی جدا کنید. بعضی از اعمال با یک نیت غذای روح می‌شود و با نیت دیگر برای روح سم می‌شود. مانند نماز وقتی که ریائاً خوانده می‌شود. بنابر این برای اینکه ذکر و دعا برای ما غذای روح باشد؛ باید با توجه و در صراط مستقیم باشد و نظارت کاملی بر غذای روحی خود داشته باشیم و حتی غذاهای بدنی را نظارت کنیم که از راه حلال باشد و برای بدن مفید باشد که خوردن آنها به خاطر مفید بودن و حلال بودن و تقویت بدن برای بندگی ما را رشد دهد و به خدا نزدیک کند و چون شیطان قسم خورده که ما را گمراه کند باید مواظب اغوای شیطان و وسوسه های آن باشیم تا روح ما را از بین نبرد و همچنین متذکر شدند که محبت خدا را در دلتان زیاد کنید تا ذکر و دعا و مناجات با خدا و عبادت، برای شما غذای روح باشد نه یک چیز تحمیلی و در پایان فرمودند: کوشش کنید حداقل به اندازه‌ای که به بدن و غذای بدن و معالجه امراض بدنی اهمیت می‌دهید به روح و غذای روح و معالجه امراض روحتان اهمیت بدهید و همچنین روحتان را سالم کنید و دائماً از غذاهای روحی (قرآن، دعاها، ذکر، مناجات) استفاده کنید تا با خدا انس بگیرید و به لقاء پروردگار برسید.