۱۳۸- سالگرد وفات پدر بزرگوارم

بسمه تعالی
در روز هشتم ماه مبارک رمضان سال ۱۳۵۵ حدودا بعد از نماز ظهر پدرم در سن ۸۰ سالگی از دنیا رفت در آخرین سال فوتش در خدمتش با ماشین شخصی به مکه و مدینه و سوریه برای زیارت رفته بودیم (که در عکس فوق در مسجد اموی با پدر بزرگوارم و بعضی از فرزندانم دیده می ‏شویم) پدرم بسیار متدین و اهل معنی بود تزکیه نفس کرده بود و کسی از او کوچکترین سوء اخلاقی ندیده بود معلم قرآن بود و شبها جلسات تعلیم تجوید قرآن و توضیح آیات آن که به وسیله خود او آن جلسات ترتیب داده شده بود داشت. چند هفته قبل از وفاتش به من فرموده بود که من در روز جمعه هشتم ماه مبارک رمضان از دنیا می‏روم و شب شنبه در عالم بعد از این عالم مهمان دارم. من در آن زمان با این که امام جماعت مسجد صاحب الزمان ارواحنا فداه بودم و تحصیلات حوزوی ام تمام شده بود درست متوجه این قضیه نشدم ولی بعدها فهمیدم و از روایات استفاده کردم که اولیاء خدا وقتی ازدار دنیا می ‏روند در بدنی مانند همین بدن روحشان وارد می ‏شود و در بهشتی که در آسمان چهارم واقع شده و اولیاء خدا و صدیقین و شهداء و صالحین و انبیاء زندگی می‏ کنند، می‏ خورند و می‏ آشامند و تا روز قیامت در آنجا با کمال نشاط هستند. خدای تعالی می ‏فرماید: «و من یطع اللّه و رسوله فاولئک مع الذین انعم اللّه علیهم من النبیین و الصدیقین و الشهداء و الصالحین و حسن اولئک رفیقا» این اولیاء خدا در همان لحظه اولی که از این دنیا می‏ روند با یک چشم بر هم زدن وارد آن عالم می‏ شوند و آباء و اجدادشان و دوستان و رفقایشان با او ملاقات می‏ کنند و همه به دیدن او می ‏آیند و آنها در بهشت برزخی که از این دنیا به دلایلی پرنعمت ‏تر و دائمی ‏تر و از هر گونه امراضی دورتر و از هر ناراحتی و حزن مبری ‏تر است دور یکدیگر هستند و از حکمت و حقایق با مذاکرات و گفتگو استفاده می‏کنند و هیچ گونه خوف و حزنی ندارند و خدای تعالی با آنها مستقیما حرف می‏زند پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و ائمه اطهار علیهم السلام را می ‏بینند و از محضرشان استفاده‏ های فوق‏العاده ‏ای می‏ کنند. ای کاش همه ما به اینها ایمان می‏ داشتیم و دنیا و آخرتمان را به این صورت که در زیر خلاصه می‏ شود معتقد بودیم...
خدای تعالی هیچ گاه و به هیچ وجه برای کسی ناراحتی و بدی نخواسته ما را در عالم ارواح خلق فرموده سپس در عالم «ذر» روحمان را به بدن ذره ‏ای وارد کرده و همیشه در آنجا خوش و خرم بوده ‏ایم و سپس برای آن که ما را به کمال بالاتری بعنوان خلیفة اللّه برساند به دنیا آورده تا یک امتحان کوتاهی از ما به عمل بیاورد تا ما خودمان را بشناسیم که فرموده: «لیبلوکم ایکم احسن عملا» و سپس اگر امتحانمان در ایمان و تزکیه نفس خوب بود و از اولیاء خدا شدیم و در مقام خلیفه اللهی و عبودیت موفق بودیم ما را با کمال راحتی و خوشی به عالم بالا و در بهشت برزخی ببرد و آنجا متنعم بشویم تا روز قیامت که باز به این دنیا برمی‏ گردیم و بازدید مختصری از دنیای دنی‏مان می‏ کنیم و باید ببینیم که دنیایمان به چه بدبختی افتاده یعنی نه آب دارد و نه هوا و نه چیزی در آن روییده می ‏شود و سپس بدن قدیمی خود را که مانند لباس است دوباره به تن کنیم و وارد بهشت خلد که غیر قابل وصف است و بالاتر از تصور ما است و هر نعمتی که به فکر ما برسد و یا نرسد در آنجا وجود دارد بشویم و در آنجا تا ابد بمانیم و از علم و حکمت بی ‏نهایت پروردگار بی ‏نهایت استفاده کنیم.
فقط باید کاری کنیم که روحمان از صفات رذیله پاک شود و تهذیب نفس کنیم و در دنیا خود را از صالحین و صدیقین قرار دهیم به امید همه موفقیت‏ها.

تاریخ نگارش:
۱۴۲۶/۹/۷ قمری
۱۳۸۴/۷/۱۹ شمسی