۱۷۳- شکر عنایات پروردگار متعال

بسمه تعالی
امروز که روز میلاد مسعود حضرت اباالفضل العباس علیه السلام است در پایان عرایضم درباره خودم در سخنان روز خطاب به کسانی که غیر از آنچه در این زندگی نامه نوشته‏ ام می‏گویند و مایلند تهمت بزنند و غیبت بکنند این را بدانند که «ان اللّه یدافع عن الذین آمنوا» و بدانند که من از این بادها نمی ‏لغزم و درس استقامت را در جوانی از استادم یاد گرفته ‏ام و به صدها نفر درس استقامت را داده ‏ام.
من از اول عمرم تا به امروز در هیچ حزب و هیچ گروهی چه سیاسی و یا غیر سیاسی نبوده ‏ام همیشه طرفدار حق بوده‏ ام و لو آن که منافع دنیویم به خطر افتاده باشد. برای زندگی خودم و خانواده ‏ام کوشیده‏ ام که در توسعه مالی باشم و هیچ گاه از وجوهات و پول باد آورده استفاده نکرده ‏ام و هیچ گاه چشم طمع به مال مردم نداشته ‏ام. گاهی اگر مریدان ثروتمندی بسویم آمده‏ اند آنها از من استفاده مادی کرده ولی من کوشش کرده ‏ام که از آنها استفاده مادی نکنم. خودم را یک روحانی متمول و دارای عزت نفس معرفی کرده ‏ام و در این جهت از انبیاء که می‏ فرمودند: «لا اسئلکم علیه من اجر» پیروی نموده‏ ام . همیشه از جوانی تا امروز دیگران از من توقع مالی داشته ولی من به هیچ وجه توقعی از کسی نداشته ‏ام. زندگیم با حق التالیف و خرید و فروش املاک و استفاده از آنها که پروردگارم به آنها برکت خاصی داده گذشته است. همه دوستان می‏ دانند و مشاهده کرده ‏اند که الطاف پروردگار و نعمت‏های او آن چنان سرشار برای من بوده که اگر غیر از این را بگویم ناشکری کرده و بدستور «و اما بنعمة ربک فحدث» عمل نکرده‏ ام. خدایا تو را شکر می‏کنم که به کوری چشم دشمنان امام عصر علیه السلام که من خود را محب آن حضرت می‏دانم و او «معز الاولیاء» است به وسیله آن بزرگوار همه نعمت‏های مادی و معنوی به طوری که با مقایسه با دیگران که به آن حضرت اظهار محبت نمی‏ کنند خودم و متعلقینم بالاخص کسانی که از آنها گوش به دستوراتم داده‏ اند و امر به معروف و نهی از منکر مرا پذیرفته ‏اند از جهات مختلف به بهترین وجه زندگی کرده‏ ایم و خدای تعالی به من عنایات زیادی داشته است که اگر بخواهم شرحش را بنویسم و بیان کنم همه دچار حیرت می‏ شوند و شاید حسودها حسادتشان تشدید شود ولی این قدر می‏ گویم که مرا محبوبم به اذن پروردگارش از مهالک حتمی در مدت عمرم نجات داد از فقر و بیچارگی که زمینه ‏اش را شدیدا داشتم مرا نجات داد از انحرافات اعتقادی که زمینه ‏اش برایم مهیا بود در سایه قرآن و کلمات اهل‏بیت علیهم السلام نجات داد از امراض مختلف بدنی که بسوی من در طول زندگی هجوم آورده بودند و گاهی خودشان را نشان می‏دادند نجات داد و از امراض روحی که ممکن بود با استقامتی که از جوانی در خود ایجاد کرده بودم خودم و مردمم و شاید مملکتم و دینم را به باد بدهم تزکیه‏ ام فرمود و استادی به من معرفی کرد که او را از حضرت بقیه اللّه علیه السلام گرفته بودم مرا نجات داد.
امیدوارم نعمت‏های خدا را تا حدی که او را از خود راضی کنم بیان کرده باشم و لو این که فرموده است: «و ان تعدوا نعمة اللّه لاتحصوها»
از خوانندگان محترم تقاضایم اینست که آنچه در این نوشته ‏ها می‏ خوانند آنها را مبالغه تصور نکنند آنها را خلاف واقع فکر نکنند و هر چه می ‏خواهند بگویند همین‏ هایی باشد که نوشته ‏ام.