۱۵۳- رسیدن به حقیقت در اثر تزکیه نفس

بسمه تعالی
در جلسات مختلفی که با علماء در حوزه علمیه قم داشتیم مسائل علمی و فقهی و تفسیری بسیاری مطرح می‏شد که بعضی از آنها در اینجا قابل ذکر است. مثلاً درباره این که در فقه آیا خون را باید از نجاسات دانست یا خیر، من مدعی بودم که چون اکثر انواع خون پاک است و تنها یک نوع از خون نجس است نمی ‏شود خون را بطور مطلق یکی از نجاسات معرفی کرد همانگونه که چون دو نوع از حیوانات (سگ و خوک) نجس‏ اند، نمی‏توان حیوان را از نجاسات دانست. زیرا بدون تردید خون حشرات پاک است. خون حیوانی که نفس سائله ندارد پاک است و دهها نوع دیگر خون که همه پاک اند و تنها یک نوع خون نجس است و آن خونی است که از حیوان زنده ‏ای که وقتی رگش را می‏زنند از رگ او خون جستن می‏کند. بر این اساس اگر خونی مشکوک بود که آیا از آن یک نوع خون مشخص است یا از سایر خون‏ها است حمل بر طهارتش می‏شود و یا در معارف آیا اگر ما در تفسیر قرآن مجید به روایات اکتفا کردیم کار صحیحی کرده‏ ایم یا لازم است حتماً از فلسفه در تفسیر قرآن استفاده کنیم و چون فلسفه افکار بشری است و به روایات کاری ندارد طبیعتا اگر از فلسفه در تفسیر قرآن استفاده شد تفسیر به رأی است و مذموم خود قرآن و شارع مقدّس است اتفاقا این دو بحث فقهی و علمی در همین مجلس که آیت اللّه خزعلی و آیت اللّه زاده گلپایگانی و اینجانب و آقای حاج شیخ علی کورانی حضور داشتند اشاره شد و مشروح آن را در کتابهایم نقل کرده‏ ام، ولی حقیقت این است که اگر انسان نفسش را تزکیه کند و به کمالات روحی برسد این بحث‏ها را کناری می گذارد و به نقطه حساسی که فرموده ‏اند: «العلم نقطة کثرها الجاهلون» می‏رسد و به حقیقت رسیده و این حجابها را از بین برده است.