۱۶۷- خصوصیات دوران کودکی

بسمه تعالی
دقیقا ۷۰ سال قبل در چنین ایامی این جانب در این منزل متولد شدم از نظر قمری می‏ گویند تولد من نیمه ماه مبارک رمضان سالروز تولد حضرت امام مجتبی علیه السلام بوده است. شاید پدرم به همین مناسبت نام مرا «حسن» گذاشته بود و من تا سن ۶ سالگی در همین منزل با پدر و مادرم زندگی می‏کردم. روزی که در مکتب خانه قرآن کریم را به پایان رساندم و روخوانی آن را یاد گرفتم در این منزل بودیم. پدرم در این خانه عصرهای جمعه روضه داشت و قبل از غروب روز جمعه که ساعت استجابت دعا است دعای سمات می‏خواند و برای حوائج خود و جمعی که در این منزل جمع شده بودند دعا می‏کرد. من و دو نفر از خواهرانم در این منزل متولد شده بودیم. منزل خوش یمن و پرمعنویتی بود. این منزل در مشهد مقدّس بالا خیابان کوچه زردی پلاک ۱۱۲ همانگونه که در تصویر مشاهده می‏کنید هنوز هم وجود دارد و با این که حدود ۸۰ سال از بناء این منزل می‏گذرد هنوز قابل استفاده است. شاید این باقی ماندنش بخاطر همان دعاهایی که مرحوم پدرم در این منزل می‏خواند این گونه استوار باقی مانده است.
مرحوم پدرم مقید به نماز شب و تهجد بود و در طبقه همکف در اطاق مخصوص عبادتش قرآن می‏خواند و عبادات دیگرش را در آنجا انجام می‏داد. در اطاق مجاور این اطاق مادر پیرش که لهجه یزدی شیرینی داشت با کسالت «سل» زندگی می‏کرد. در طبقه بالا مادرم و ما بچه ‏ها بودیم. پدرم یک اطاق ۲ در ۳ را به قناری‏ هایی که خودش تکثیر کرده بود اختصاص داده بود شاید حدودا صد جفت قناری قیمتی نگه می‏داشت. او به ما می‏گفت: نگه داشتن حیوانات مخصوصاً این گونه حیوانات بی‏ آزار در خانه مستحب است و ما پس از آن که این منزل را فروختیم و به نزدیک حرم مطهر حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام در کوچه گندم آباد که فعلا در صحن مطهر آن حضرت افتاده رفتیم دیگر این منزل را ندیدیم تا آن که چند روز قبل که از کوچه زردی عبور می‏کردیم دیدم منزل به همان وضع سابق باقی است و خاطرات کودکی من در ذهنم رژه رفت و به یاد آن روز این تصویر را گرفتیم.
شما می‏توانید گذشت زمان را با مقایسه تصویر اینجانب در سن شش سالگی که در کنار پدرم نشسته ‏ام با تصویر من که به دیوار منزل کنار درب تکیه داده ‏ام ببینید.