۳۰- آیت الله امام خمینی

بسمه تعالی
روزهای قبل درباره خودم می گفتم ...
به هر حال پس از یک سال که در نجف ماندیم به قم برگشتیم و در حوزه علمیه قم مشغول تحصیل شدیم. چند سالی من و مرحوم شهید هاشمی نژاد در قم برای زندگی منزل دربستی اجاره می کردیم و در یک خانه چون همه با هم محرم بودیم زندگی می نمودیم. تا آنکه به برکت توسل به حضرت بقیة الله ارواحنا فداه منزلی در محله یخچال قاضی دیوار به دیوار منزل حضرت امام خمینی که در آن وقت به درس اصول ایشان هم می رفتیم خریداری نمودیم. به همین جهت ما با معظم له رفت و آمد خانوادگی داشتیم. مرحوم شهید حاج آقا مصطفی پسر بزرگ امام خمینی اکثرا در منزل ما بود و در آن موقع هنوز آقای حاج احمد آقا خرد سال بودند. یک روز با مرحوم شهید هاشمی نژاد به خدمت آیت الله امام خمینی مشرف شدیم آقای هاشمی نژاد به ایشان گفتند که ما مدتی است در همسایگی شما هستیم و شما به منزل ما نیامده اید ایشان فرمودند مرحوم آقای حائری می فرمود که اگر انسان بخواهد به دیدن دوستان برود باید یک جن داشته باشد و یک مرکب که جن به او خبر بدهد و مرکب او را ببرد من عرض کردم اینجا هیچ یک از آن دو را نمی خواهد زیرا منزل خیلی نزدیک است احتیاج به مرکب ندارد و جن هم نمی خواهد چون آقای هاشمی نژاد به شما خبر دادند معظم له بسیار خندیدند. ما در منزل جلسه روضه ای عصر های جمعه داشتیم که آنها خانوادگی می آمدند. مرحوم آقای کوثری روضه خوان ما بود. در قم در آن زمان صفا و صمیمیتی بین روحانیین زیر سایه مرجعیت آیت الله بروجردی بر قرار بود. من اکثر روزها مواظبت می کردم که وقتی آیت الله امام خمینی از منزل خارج می شوند تا مسجد سلماسی که به درس می روند. همراه ایشان باشم و سوالاتم را در این موقعیت از ایشان بپرسم. در آن زمان مسائل و عناوین سیاسی مطرح نبود. معظم له استاد ما بود و ما شاگرد ایشان بودیم. دوره اصول فقه را از محضر شان استفاده می کردیم و مثل پدر و فرزند صمیمانه با ایشان برخورد می نمودیم. تا سال ۱۳۴۱ که مرحوم آیت الله بروجردی از دار دنیا رفت و برای مدت کوتاهی وضع حوزه یک مقدار مضطرب شد و ما به مشهد مهاجرت نمودیم و در مشهد به فعالیت های اجتماعی پرداختیم.